| Europejska Konwencja Ochrony |
| a. topienie lub inne metody polegające na duszeniu, jeśli nie spełnieją wymogów sformułowanych w subparagrafie 1.b; b. użycie jakichkolwiek substancji trujących lub narkotyków, jeżeli ich dozowanie i aplikacja nie może być kontrolowane, tak aby uzyskać efekt opisany w paragrafie 1; c. rażenie prądem, o ile nie powoduje natychmiastowej utraty przytomności. ROZDZIAŁ III - DODATKOWE ŚRODKI WOBEC PSÓW BEZPAŃSKICH Artykuł 12 - Redukcja ilości Jeśli Strona uważa obecną ilość bezpańskich zwierząt za zbyt wysoką i stanowiącą problem, powinny zostać podjęte odpowiednie środki legislacyjne lub/i administracyjne mające na celu zmniejszenie liczby bezpańskich zwierząt bez konieczności zadawania zbędnego bólu, cierpienia lub stresu. a. powyższe środki powinny zawierać następujace wymagania: i jeśli zwierzęta mają być złapane, powinno to się stać przy minimalnym poziomie stresu i bólu; ii jeśli schwytane zwierzęta mają być przetrzymywane lub uśmiercone, musi się to stać zgodnie z wymogami tej Konwencji; b. Strony powinny zastanowić się nad: i zapewnieniem czytelnej identyfikacji zwierząt lub kotów metodą, która zapewni minimum bólu i stresu, np. tatuowanie oraz zapisywanie numerów w rejestrze wraz z danymi oraz adresami właścicieli; ii redukcja nieplanowanych hodowli kotów i psów poprzez promowanie sterylizacji tych zwierząt; iii zachęcanie znalazców bezpańskich psów lub kotów, by zgłaszali te fakty odpowiednim organom. Artykuł 13 - Wyjątki dotyczące chwytania, posiadania i uśmiercania Mogą być czynione jedynie jeśli są nie do uniknięcia w ramach narodowych programów kontroli dotyczących chorób. ROZDZIAŁ IV - INFORMACJA I EDUKACJA Artykuł 14 - Informacja i programy edukacyjne Strony Konwencji zobowiązują się do wspierania rozwoju programów informacyjnych i edukacyjnych, mających na celu promowanie świadomości i wiedzy związanej z posiadaniem, hodowlą, handlem, tresurą zwierząt towarzyszących zgodnych z wymogami niniejszej Konwencji wśród organizacji oraz osób indywidualnych. W tych programach szczególna uwaga powinna zostać zwrócona na: a. potrzebę przeprowadzania tresury zwierząt towarzyszących w celach komercyjnych lub wyczynowych tylko przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę i umiejętności; b. potrzebę odradzania: i dawania zwierząt towarzyszących jako prezentów osobom poniżej 16 roku życia bez wcześniej wyrażonej zgody rodziców lub innych prawnych opiekunów; ii dawania zwierząt towarzyszących jako nagród lub bonusów; iii nieplanowanej hodowli zwierząt towarzyszących c. potencjalne negatywne konsekwencje dla zdrowia i dobra dzikich gatunków zwierząt, jeśli będą nabywane i przetrzymywane w roli zwierząt towarzyszących; d. ryzyko nieodpowiedzialnego nabywania zwierząt towarzyszących, prowadzące do zwiększenia liczby zwierząt niechcianych lub porzucanych. ROZDZIAŁ V - WIELOSTRONNE KONSULTACJE Artykuł 15 - Wielostronne konsultacje 1. Strony zobowiązują się do odbywania wielostronnych konsultacji w ramach Rady Europy (podczas pierwszych pięciu lat od wejścia Konwencji w Zycie oraz w sytuacjach, w których ponad połowa państw członkowskich będzie sobie tego życzyła) mających na celu zbadanie wdrażania wymogów Konwencji w życie oraz ewentualną potrzebę uzupełnienia wymogów. Powyższe konsultacje powinny odbywać się podczas spotkań organizowanych przez Sekretarza Generalnego Rady Europy. 2. Każda ze Stron ma prawo do powoływania reprezentanta, który będzie uczestniczył w powyższych konsultacjach. Każde z państw członkowskich Rady Europy, nie będące stroną niniejszej Konwencji, ma prawo do bycia reprezentowanym podczas konsultacji przez obserwatora, wyznaczonego przez dane państwo członkowskie. 3. Po odbyciu konsultacji, każda ze Stron powinna złożyć na ręce Komitetu Ministrów raport dotyczący odbytych konsultacji oraz funkcjonowania Konwencji, oraz jeśli uznają to za konieczne, propozycje poprawek do Artykułów 15-23 Konwencji. 4. Strony powinny nakreślić zasady odbywania się i procedury konsultacji. ROZDZIAŁ VI - POPRAWKI Artykuł 16 - Poprawki 1. Jakakolwiek poprawka do Artykułów 1-14 proponowana przez Stronę lub Komitet Ministrów powinna być z przedstawiona Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy i dalej przekazana wszystkim państwom członkowskim rady Europy, każdej innej Stronie, każdemu innemu Krajowi, zaproszonym do przystąpienia do Konwencji zgodnie z wymogami Artykułu 19. 2. Jakiekolwiek poprawki zaproponowane w zgodzie z wymaganiami wcześniejszego paragrafu powinny zostać uważnie przeanalizowane i przedyskutowane podczas wielostronnych konsultacji nie mniej niż dwa miesiące po przekazaniu tekstu poprawki przez Sekretarza Generalnego. Podczas konsultacji poprawka może zostać przyjęta większością 2/3 głosów. 3. Dwanaście miesięcy po przyjęciu poprawki podczas wielostronnych konsultacji, poprawka powinna wejść w życie, chyba że Strony postanowią inaczej. ROZDZIAŁ VII - KOŃCOWE WARUNKI Artykuł 17 - Podpis, ratyfikacja, zatwierdzenia, aprobata Niniejsza Konwencja jest otwarta do podpisu przez państwa członkowski rady Europy. Podlega ratyfikacji, zatwierdzeniu i aprobacie. Instrumenty służące do ratyfikacji, zatwierdzenia i aprobaty znajdują się w gestii Sekretarza Generalnego Rady Europy. Artykuł 18 - Wejście w życie 1. Niniejsze Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnie miesiąca następującego po wyczerpaniu okresu sześciomiesięcznego upływającego od daty, gdy pierwsze cztery państwa czlonkowskie zadecydowały o związaniu się wymogami Konwencji zgodnie z Artkułem 17. 2. Odnośnie do innych państw członkowskich, które zadecydują o przystąpieniu do Konwencji, niniejsza Konwencja będzie wchodzić w życie po okresie sześciu miesięcy od złożenia w depozyt instrumentów ratyfikacji, zatwierdzenia i aprobaty. Artykuł 19 - Przystąpienie państw nie będących członkami Rady Europy 1. Po wejściu w życie Konwencji, Komitet Ministrów Rady Europy może zaprosić do przystąpienia do Konwencji państwo nie będące członkiem rady Europy, na podstawie decyzji podjętej przez większość określoną w Artykule 20.d. Statutu Rady Europy i przez niejawne głosowanie reprezentantów państw członkowskich uprawnionych do zasiadania w Komitecie Ministrów. 2. Odnośnie państwa przystępującego do Konwencji, wejdzie ona w życie pierwszego dnie miesiąca następujacego po zakończeniu okresy sześciomiesięcznego liczonego od daty złożenia w depozyt u Sekretarza Generalnego Rady Europy instrumentów akcesyjnych. Artykuł 20 - Klauzule terytorialne 1. Każdy Kraj, podczas składania podpisu lub w momencie oddania w depozyt instrumentów ratyfikacji, zatwierdzenia, aprobaty lub akcesji, może określić terytorium lub terytoria, na których niniejsza Konwencja będzie obowiązywać. 2. Każda ze Stron może w okresie późniejszym poprzez deklarację zaadresowaną do Sekretarza Generalnego rady Europy rozrzerzyć obowiązywanie niniejszej Konwencji na terytorium wymienione w deklaracji. 3. Każda z deklaracji opisanych powyżej może być również wycofana oprzez odpowiednią notę dostarczoną Sekretarzowi Generalnemu Artykuł 21 - Zastrzeżenia 1. Każdy z Krajów może zadeklarować chęć ze skorzystania z jednego lub wiecej zastrzeżeń w stosunku do Artykułów6 i 10, paragrafu 1, subparagrafu a. Żadne inne zastrzeżenia nie mogą być uczynione. 2. Strona, która dokonała zastrzeżenia zgodnie z powyższym paragrafem może je wycofać notyfikując o tym Sekretarza Generalnego rady Europy. Artykuł 22 - Potępienie Każda ze Stron może potępić niniejszą Konwencję poprzez odpowiednią notyfikację złożoną na ręce Sekretarza Generalnego. Artykuł 23 - Notyfikacje Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady Europy i inne państwa, które przystąpiły do Konwencji lub zostały do tego zaproszone, o: a. złożeniu podpisu; b. depozycie instrumentów ratyfikacji, zatwierdzenia, aprobaty lub przystąpienia; c. dacie wejścia w życie tej Konwencji zgodnie z Artykułami 18, 19 i 20; d. każdym innym akcie, notyfikacji lub komunikacji związanej z niniejszą Konwencją. |